რატომ იცვლება სვეტიცხოველის ტაძრის ქვები - ,,ისე ნუ იზამთ, თაობებმა აგონ პასუხი...“

შენი რეპორტაჟი - 17:56, 22 Jul, 2015

5967

ხშირად გენიოსებს მემატიანე ცხოვრების წესს უსამართლოდ უგებს,. მიუხედავად წინააღმდეგობებისა თუ არაადამიანური მოპყრობისა სიყვარული მაინც შეუძლიათ, უყვართ ყველა და განსაკუთრებით ის საქმე, რომელსაც მთელი არსებით ემსახურებიან. გულის სიღრმეში კი სჯერათ, რომ „ეს ცხოვრება არც ისე მრუდედ წარუმართავს არსთაგანმგებელს“ და „ყველაფერი იმისათვის შეემთხვევა ამ მიწაზე კაცს, რათა ღმერთს და თავის თავს მიაგნოს ბოლოს.“ ისინი არ ფიქრობენ და მათთვის მნიშვნელობა არა აქვს ადამიანების მეხსიერებაში შემოქმედი დარჩება თუ არა, მთავარია მათმა შემოქმედებამ დიდხანს გასტანოს...
აი, მთელი სამყარო რომ გაათეისტდეს, ღმერთი ხომ მაინც იარსებებს, ის ხომ ისედაც ცალკე არსებობს - ჩვენი, ადამიანური განსჯის, დასაწყისისა და დასასრულის გარეშე... მას ხომ აღიარება ისედაც არ სჭირდება ? ეს ჩვენ გვჭირდება მისი არსებობის ცოდნა...

მგონია, ასეა ხელოვნებისა და ხელოვანის შემთხვევაშიც!
მას არ სჭირდება აღიარება, ვინაიდან ის სათავეს დაუსაბამო სუბსტანციიდან იღებს, სადაც დრო არ არსებობს! ეს ჩვენ, ადამიანებს გვჭირდება მათი აღიარება, რათა მშიერი სული გამოვიკვებოთ...
ამიტომ, ჭეშმარიტად, დარწმუნებით შემიძლია ვთქვა, - „ხელოვნებაა თავად უკვდავება. მხოლოდ ოსტატს ვერ ეწევა სიკვდილი… ათასეული წლები წალეკავენ ირგვლივ ყოველივეს. მხოლოდ სვეტიცხოველი დარჩება როგორც ღმერთთან და სიკვდილთან მებრძოლი იაკობი.“
2015 წელი, უკვე საეჭვოა სვეტიცხოველი დარჩება თუ არა როგორც „სიკვდილთან მებრძოლი იაკობი“, რადგან კონკრეტული ადამიანების გადაწყვეტილებებმა ქართული კულტურის, ხელოვნებისა და არქიტექტურის უმნიშვნელოვანესს ძეგლს, რომელიც თავისი მხატვრული ღირსებით, დიდებულებითა და ჰარმონიულობით გამოირჩევა იერსახე შესაძლოა შეუცვალოს.
ერთ-ერთმა სასულიერო იერარქიის წარმომადგენელმა, რომელიც ტაძრის წინამძღვარია სვეტიცხოველში საფლავების ქვების გამოცვლა შემდეგი არგუმენტებით დაიწყო: ა) ვახტანგ გორგასლის საფლავის ქვა იყო დაბალი და ხალხი მასზე ფეხით დგებოდა. ამიტომ ქვა უნდა ყოფილიყო მაღალი; ბ) ისტორიული ცნობის მიხედვით ვახტანგ გორგასლის საფლავის ქვა თეთრი იყო, მისი სხეულის ზომის და მასზე გამოსახული იყო თვითონ.
ეტყობა არ იცის, ან იცის და არ იმჩნევს, რომ ვახტანგ გორგასლის დროს სვეტიცხოველი ბაზილიკა იყო და აბსოლუტურად სრულყოფილად სხვანაირად გამოიყურებოდა, ასევე დიდი მეფის საფლავის ზუსტი ადგილსამყოფელი ამდრომდე უცნობია, ხოლო ის ძველი ქვა, რომელიც საუკუნეებს ითვლის და რომელსაც ჟამთა ცვლამ ვერაფერი დააკლო მხოლოდ სიმბოლური იყო და შესაბამისად მის ნამდვილ საფლავზე ფეხით არავინ დგებოდა. ეტყობა ისიც არ იცის, თუ კი ვინმე საფლავზე ფეხით დგებოდა, მელქისედეკ კათოლიკოს-პატრიარქის საფლავია, რომლის ქვაც გამოცვალეს და არასწორ ადგილზე დადეს.
დავინტერესდი თუ რა სახსრებით მოხდა ზემოაღნიშნული. „სვეტიცხოვლის საკათედრო ტაძრის შემოწირულობებითო“,- მითხრეს.
დავიჯერო, ტაძარი ან იქ მოსიარულე მრევლი უფრო დიდი სასიცოცხლო მნიშვნელობის პრობლემის ქვეშ არ იყო, რომ შემოწირულობებით მათ დახმარებოდნენ? თუ სიამაყეს და ღირსების შეგრძნებას ტაძრის წინამძღოლს მხოლოდ საფლავის ლოდების ცვლილება აძლევს ? რაღაც არამგონია, აქ სხვა გათვლებია. უბრალოდ, მარად ხელგაწვდილი მათხოვრის პოზაში როცა ხარ, უნდა იცოდე, რომ სულ გროშებს ჩაგიგდებენ და რაც არ უნდა დიდი მოწოდების სიმაღლეზე იდგე მაინც პატივაყრილ მათხოვრად რჩები.
სვეტიცხოველი ქრისტეს მისტიური სხეულია ჩემთვის და ის ქვაკუთხედი, რომელზედაც ზნეობრივი, ძლიერი ქვეყანა უნდა აშენდეს! იმ სიძველეთა ან თუნდაც ლეგენდათა ერთობლიობაა, რითაც თაობები უნდა გაიზარდოს. დროის ცვლილებასთან ერთად როგორც ყველგან აქაც გამოიცვლება მმართველი. თუ ყველა წინამძღვარმა თითო დეტალი შეცვლალა რაღა დარჩება ?
„როცა ყველაფერს წვიმა წარხოცავს, როცა ყველა ხმას ქარი წაიღებს, სვეტიცხოველი“ ვერც დიდებას შეიმატებს და ვეღარც ოსტატი შეეჭიდება წარმავლობის ნისლს.
გადამდნარი ზარების ისტორია ხომ გახსოვთ ? ისე ნუ იზამთ, რომ თქვენი წინდაუხედაობის, ამოკვიატებების, გაუტანლობის, შურის, დახარბებულობის გამო მომავალმა თაობებმა აგონ პასუხი, რადგან როგორც პატრიარქი ამბობს: „ცოდვა დაუსჯელი არ რჩება“.. პაპუნა შუშანია