შესაბამისად, პრეზიდენტად წოდებული სააკაშვილი აგრძელებს საკუთარი უფლებამოსილების (ხშირად გადაჭარბებული უფლებამოსილების და ძალაუფლების უზურპაციის) ფარგლებში საქმიანობას. მისი იმპიჩმენტის საკითხის გადაწყვეტა პარლამენტში გამოირიცხა. აღძრავს თუ არა სისხლის სამართლის საქმეებს სააკაშვილზე, უგულავაზე და სხვებზე ახალი მთავრობა? - ესაა ერთ-ერთი საკვანძო საკითხი, რომელსაც პასუხი უახლოეს მომავალში გაეცემა. მეორე მთავარი კითხვა: შეძლებს თუ არა ივანიშვილი საგარეო კურსის იმგვარად კორექტირებას, რომ წარმატებას მიაღწიოს რუსეთთან ურთიერთობების გაუმჯობესების მიმართულებით - ბუნებრივია - საქართველოს ინტერესებიდან გამომდინარე (რაც პირველ რიგში, აფხაზეთსა და სამაჩაბლოზე ქართული იურისდიქციის აღდგენის დაწყებას გულისხმობს)? ივანიშვილი დღეს უკვე დგას დილემის წინაშე, თუ რა გზა აირჩიოს - განაგრძოს სვლა ნატოში გაწევრიანების დეკლარირების მიმართულებით, რაც გამორიცხავს აფხაზეთსა და ს. ოსეთზე კონტროლის აღდგენას და ქვეყანაში დემოკრატიის დამყარების შემთხვევაშიც კი სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ ნატოს წევრი ქვეყნები მხარს დაუჭერენ ურთულეს რეგიონში მყოფი მეტად პრობლემატური საქართველოს ალიანსში მიღებას; თუ დაიწყოს საკმაოდ რთული სვლა რუსეთთან მეგობრობის მიმართულებით, რაც თავისთავად, ავტომატურად, ჯერ კიდევ არ ნიშნავს საქართველოს გამთლიანებას და სავარაუდოდ, ნიშნავს ნატოში გაწევრიანებაზე უარის თქმას? (არსებობს ძალიან დიდი ეჭვი, რომ ნატოს წევრ სახელმწიფოებს საქართველოს (მის შემადგენლობაში აფხაზეთისა და ს. ოსეთის ჩათვლით) წევრობა ალიანსში აწყობდეს!!!) რამდენად წარმატებული მინისტრები იქნებიან მაია ფანჯიკიძე და პაატა ზაქარეიშვილი თავიანთ საქმიანობაში ზემოაღნიშნული პრობლემების გათვალისწინებით და რა ამოცანების გადაწყვეტას დაუსახავს მათ მიზნად ივანიშვილი?სანამ სიტუაცია ამ 2 საკვანძო მიმართულებით არ გაირკვევა, მანამდე რთული იქნება ითქვას, თუ რას მოუტანს საქართველოს ხელისუფლების ცვლა ან ნაწილობრივი ცვლა, საპარლამენტო არჩევნების შედეგებიდან გამომდინარე.