საქართველოს მომავალმა პრემიერ-მინისტრმა, ირაკლი ღარიბაშვილმა უკანასკნელი სამი დღის განმავლობაში ორი პიროვნება დაასახელა, რომლებიც მის სამთავრობო გუნდში მასთან ერთად განაგრძობენ მუშაობას. ღარიბაშვილმა არჩილ კბილაშვილის თანამდებობიდან წასვლის შემდეგ მთავარი პროკურორის თანამდებობაზე ოთარ ფარცხალაძე, შინაგან საქმეთა მინისტრის პოსტზე კი ალექსანდრე ჭიკაიძე წარადგინა. აღნიშნულ ცვლილებებთან დაკავშირებით, "ნიუპოსტი" უფლებადმცველ დიმიტრი ლორთქიფანიძეს ესაუბრა:

- ბატონო დიმიტრი, ირაკლი ღარიბაშვილმა მთავარი პროკურორისა და მისი შემცვლელის კანდიდატურები დაასახელა. როგორ შეაფასებთ იმ ცვლილებებს, რაც მოსალოდნელია მთავრობაში, ახალი პრემიერმინისტრის დამტკიცების შემდეგ?

- მე როგორც კი გავიგე ალექსანდრე ჭიკაიძისა და ოთარ ფარცხალაძის აღნიშნულ თანამდებობებზე კანდიდატებად წარდგენის შესახებ, დავინტერესდი მათი ბიოგრაფიით. მათი ასაკიდან გამომდინარე, მათი წარსული არაფრისმთქმელია. თავად მმართველ გუნდში იყო საუბარი, რომ მთავარი პროკურორის თანამდებობაზე შესაძლოა კახი კახიშვილის კანდიდატურა განხილულიყო, მსგავსი პროფესიონალის ჩანაცვლება ამ ადამიანებით კი გვაძლევს ანალიზის საფუძველს, რომ ვივარაუდოთ, ღარიბაშვილს სჭირდება "ისპალნიტელები" მთავარ პროკურატურასა და შინაგან საქმეთა სამინისტროში და არა შემოქმედი, რომელიც პროფესიონალურად გაუძღვებოდა აღნიშნულ სისტემებს. ფარცხალაძის დანიშვნა კი არის იმ კურსის გაგრძელება, რაც ამ ერთი წლის განმავლობაში პროკურატურაში ხდებოდა. პროკურატურას ლაშა ნაცვლიშვილი მართავდა, კბილაშვილი კი უბრალოდ ანტურაჟი იყო.

 - ანუ ახალი მთავარი პროკურორის დამტკიცების შემდეგ, უწყების მართვა იმავე სქემით გაგრძელდება, როგორითაც არჩილ კბილაშვილის დროს?

- ფარცხალაძე სიმბოლურია, უწყების მართვას კვლავ ნაცვლიშვილი განაგრძობს. პროკურატურა თავისი არსით არის ძალზედ სპეციფიკური ორგანო, ეს არის დევნის ორგანო, იგი თავისი სპეციფიკით მოითხოვს გამოცდილებას, იმ მუშაკის მხრიდან, რომელიც ინიშნება მთავარი პროკურორის თანამდებობაზე, აქედან გამომდინარე, მე მიმაჩნია, რომ ბატონი ფარცხალაძის დანიშვნა, ეს არის პოლიტიკური გადაწყვეტილება, ეს არის გზავნილი საზოგადოებისადმი, რომ პროცესებს მართავენ "რევიზორები", ხოლო მინისტრი და მთავარი პროკურორები, არიან მხოლოდ და მხოლოდ ანტურაჟის შემქმნელები. ისინი თავის სფეროს, პოლიტიკის განვითარებასთან დაკავშირებით, მხოლოდ ფორმალურად ასრულებენ.

- ბატონო დიმიტრი, ჭიკაიძეც და ფარცხალაძეც ძველი ხელისუფლების პირობებში მუშაობდნენ, „ქართული ოცნება“ კი ნეგატიური დამოკიდებულებით გამოირჩევა „ნაციონალური მოძრაობის“ მიმართ, თუმცა მათი კადრები უმაღლეს თანამდებობებზე წარადგინეს...

- თქვენ კითხვაში აღნიშნეთ, რომ ქართული ოცნება ნეგატიური დამოკიდებულებით გამოირჩეოდა ნაციონალური მოძრაობის მიმართო, მე ამაში არ დაგეთანხმებით და შევეცდები ამ ფრაზას მივაბა ერთი თეზა, რომ ყველაფერი ფარდობითია და მათ შორის ნეგატიური დამოკიდებულების არსებობაც. ნეგატიური დამოკიდებულება პოლიტიკურად შესაძლოა აღიქმებოდეს, როგორც გარე მოხმარების აუცილებლობა, მაგრამ შიდა მოხმარებისთვის ძალიან ხშირად მიდის „ქართული ოცნება“ კოჰაბიტაციიდან გამომდინარე, კომპრომისზე და ფაქტობრივად, ურთიერთმისაღები კადრის დანიშვნით ხდება ხოლმე ამ კონსესუსის მიღწევა.

მე როგორც კომენტარებიდან მოვისმინე, ბატონი ჭიკაიძის დანიშვნა აბსოლუტურად მისაღებია „ნაციონალური მოძრაობისთვისაც“. მიუხედავად იმისა, რომ ისინი აღნიშნავენ, რომ თამაზაშვილის ოჯახსა და ჭიკაიძეს შორის გარკვეული ნათესაობა არსებობს, ამავე დროს, გივი თარგამაძე აღნიშნავს, რომ ჭიკაიძე, როგორც პოლიციელი ძალიან კარგად ცნობილი კადრია, რომ იგი ძალიან კარგად ართმევდა მასზე დაკისრებულ ამოცანებს თავს, მათი ხელისუფლებაში ყოფნის დროს. რას ნიშნავს კარგად ართმევდა ვანო მერაბიშვილის პოლიციელი დაკისრებულ მოვალეობას თავს? ესეც ძალიან ფარდობითი მცნებაა, ჩვენ ყველას ვერ მივაყენებთ შეურაცხყოფას, ყველა პოლიციელს, ვინც ბატონი ვანო მერაბიშვილის დროს სისტემას ემსახურებოდა, მაგრამ ისეთი პოლიციელებიც ძალიან კარგად გვახსოვს, რომლებიც ზანდუკელის ქუჩაზე აჩერებდნენ ძმებ ლუტიძეებს, მიჰყავდათ ისინი, სცემდნენ და უკანონოდ აპატიმრებდნენ. ამაზე არავინ პასუხს არ სთხოვდა მათ. რამდენი ასეთი ლუტიძეა წაყვანილი? რამდენი ასეთი პოლიციელი მსახურობდა და მითუმეტეს, კახეთის სამმართველო პოლიციაში მუშაობა, არ მგონია განსაკუთრებული ქების საგანი იყოს ამა თუ იმ პირის მიმართ, თუკი რა თქმა უნდა საზოგადოებაში მოიძებნებიან ისეთი პირები, რომლებიც დაზარალდნენ პოლიციელების და პოლიციის ხელმძღვანელების არამართლზომიერი ქმედების შედეგად იმ პერიოდში. ჭიკაიძის კადრის დანიშვნა, როგორი შესაშური ოპერატიული ნიჭითაც არ უნდა გამოირჩეოდეს ეს ახალგაზრდა, მაინც ვერ იქნება მისაღები საზოგადოებისთვის, იმიტომ, რომ ის არ იქნება პოლიტიკურად პასუხისმგებელი პირი იმ სფეროს განვითარებაზე, რასაც შინაგან საქმეთა უწყება ჰქვია, იმიტომ, რომ შინაგან საქმეთა სამინისტრო ეს არ არის პოლიციელების სამინისტრო მხოლოდ, ეს არის მნიშვნელოვანი ინსტიტუტი, რომელიც ქვეყნის პოლიტიკური უსაფრთხოების დესტაბილიზაციისკენ მიმართულ ნებისმიერ ფაქტზე უნდა რეაგირებდეს ძალიან მაღალი პასუხისმგებლობით და არა მხოლოდ პროფესიული უნარებიდან გამომდინარე.

- ახალი ხელისუფლება აღნიშნავადა, რომ არჩევნების შემდეგ კოჰაბიტაცია დასრულდებოდა, თუმცა, თქვენ აღნიშნავთ, რომ ჭიკაიძე „ნაციონალური მოძრაობისთვის“ ხელსაყრელი კანდიდატურაა, ხომ არ გვაქვს საქმე შეფარვით კოჰაბიტაციასთან?

- რა თქმა უნდა ეს ცვლილებები არ მიუთითებს კოჰაბიტაციის დასრულებისკენ. ჭიკაიძის და ფარცხალაძის დანიშვნა სწორედ იმას ნიშნავს, რომ ეს პირები გადაწყვეტილების მიმღებები არ არიან და არიან შემსრულებლები, ყოველ შემსრულებელს ჰყავს თავისი დამკვეთი, დამკვეთს ჰყავს პოლიტიკის გამსაზღვრელი პირი და ეს ყველაფერი საბოლოო ჯამში ერთ პიროვნებამდე მიდის. ეს არის ჩემთვის ყოვლად მიუღებელი.

გამომდინარე იქიდან, რომ პირველი ოქტომბრის არჩევნების შემდგომ სწორედაც, რომ ველოდით ისეთი კადრების მოყვანას სამინისტრო უწყების ხელმძღვანელებად, რომლებიც დამოუკიდებლად პასუხისმგებლები იქნებოდნენ თავის სფეროს განვითარებაზე. მე ხმამაღლა ვამბობ, რომ თუკი ბატონი ბიძინა ივანიშვილისა და ირაკლი ღარიბაშვილისთვის, ისეთი კადრი, როგორიც გახლავთ ბატონი კახა კახიშვილი მისაღები იქნებოდა მთავარი პროკურორის თანამდებობაზე, მაშის მე ოფიციალურად უარს ვიტყოდი „ქართული ოცნების“ მიმართ პოლიტიკური ოპონირების რეჟიმზე. ვინაიდან, ისეთი კადრი, როგორიც არის კახა კახიშვილი ჩემთვის სანდოობის მაღალი ხარისხით იქნებოდა გარანტია იმისა, რომ პოლიტიკური სფეროს განსაზღვრის კუთხით მას ექნებოდა სრული კარტბლანში, წინააღმდეგ შემთხვევაში იგი არ დათანხმდებოდა მსგავს წინადადებას.

სამწუხაროდ, ეს ასე არ მოხდა, ჩვენ მივიღეთ ის რაც მივიღეთ და ჩემთვის არის ძალიან გულდასაწყვეტი, როდესაც კვლავ იმ ფაქტის წინაშე ვდგებით, რომ ერთპიროვნულად, ავტოკრატიის გარკვეული დოზის გამოყენებით ხდება სახელმწიფოს მართვის განხორციელება. ბატონი ფარცხალაძეც და ბატონი ჭიკაიძეც, როგორი ღირსეული მამულიშვილებიც არ უნდა იყვნენ, პოლიტიკურად აბსოლუტურად მიუღებელნი არიან ჩემთვის.

- ბატონი ღარიბაშვილი ჯერ არ არის პრემირმინისტრის თანამდებობაზე დამტკიცებული, აქვს თუ არა მას მსგავს გარემოებაში ასეთი გადაწყვეტილებების მიღების უფლება?

- ფორმალურად რა თქმა უნდა, პრემიერმინისტრი მხოლოდ მას შემდეგ გახდება ბატონი ღარიბაშვილი, რაც პარლამენტი დაამტკიცებს მის კანდიდატურას. თუმცა, აქ არის ერთი გარემოება, რომელიც განცალკევებით შეგვიძლია განვიხილოთ. მოგეხსენებათ, რომ პრემიერმა უნდა წარუდგინოს ახალი გუნდი პარლამენტს და შესაბამისად, ბატონი ღარიბაშვილი ასახელებს თავის მომავალი კაბინეტის წევრად შინაგან საქმეთა მინისტრს და წმინდა ფორმალურ თვალსაზრისს რომ არ მივაქციოთ ყურადღება, კანონზომიერია ის, რომ მან უნდა იმუშაოს საკუთარი არჩევანის გაკეთების შემდგომ იმ პირთან, ვისაც წარადგენს. ფორმალური თვალსაზრისით რა თქმა უნდა ეს არ არის სწორი, მაგრამ არაფორმალურად, გამომდინარე იქიდან, რომ საპარლამენტო უმრავლსობა ადვილად მოახერხებს მხარი დაუჭიროს ახალ კაბინეტს, ეს ფორმალობა კარგავს ყოველგვარ აზრს.

ანანო კვაჭანტირაძე