ვერ ვიტყვით, რომ უგულავას ციხიდან გამოსვლა სახელმწიფო გადატრიალების სინონიმია, მაგრამ როგორც მოვლენა, წეღანდელი თქმისა არ იყოს, ქართული პოლიტიკის ოპოზიციურ ფლანგზე ყველაფერს თუ არა, ბევრ რამეს აშკარად ყირაზე დააყენებს, თან თუ უგულავას, ასე ვთქვათ, პოლიტიკურ ეპატაჟურობასაც გავითვალისიწნებთ, ეს „ყირაზე დაყენება“ გარდაუვალია.
სხვათა შორის, ალბათ, გახსოვთ: უგულავა, პრინციპში, ერთადერთი „ნაციონალი“ იყო, რომელიც ბიძნა ივანიშვილს, რომელიც იმხანად პრემიერ-მინისტრი გახლდათ, მთავრობის სხდომაზე შეუვარდა (ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით) და მილიარდერს კარგა ხანს მინისტრებთან თათბირის საშუალება არ მისცა.
სიტყვამ მოიტანა და, ამ ინციდენტის შემდეგ პოლიტიკურ კულუარებში ითქვა, რომ ივანიშვილი, რომელსაც რუსეთში მოღვაწეობისას „ანაკონდას“ ეძახდნენ, თურმე, უგულავას ზემოხსენებულ „სითავხედეს“ არ აპატიებდა და საკადრისად დასჯიდა. შეიძლება, უბრალოდ, დამთხვევა იყო, მაგრამ თბილისის ყოფილი მერე, მართლაც, დაისაჯა - საპატიმროში 2 წელზე მეტი გაატარა.
აქვე, შეგახსენებთ, რომ 2015 წლის 17 სექტემებრს, საკონსტიტუციო სასამართლოს გადაწყვეტილებით, უგულავამ საპატიმრო დატოვა, თუმცა მეორე დღეს ისევ დააკავეს.
რაც შეეხება აწ უკვე ყოფილი პატიმრის, უგულავას ბეგრაუნდს, გაპოლიტიკოსებამდე სამოქალაქო აქტივისტი იყო და ერთხანობას ჟურნალისტობდა კიდეც. ძველი თაობის ჟურნალისტებს კარგად ახსოვთ, რომ უგულავა-სააკაშვილის დამეგობრება სწორედ იმ პერიოდს უკაშირდება, ანუ ე.წ. ვაკის არჩევნების დროს, როცა მიხეილ სააკაშვილი კენჭს მაჟორიტარად იყრიდა, უგულავა მომავალი პრეზიდენტის საარჩევნო შეხვედრებზე ხშირად ჩნდებოდა.
მოგვიანებით, როცა მიხეილ სააკაშვილი მაშინდელ მმართველ გუნდს, ანუ „მოქკავშირს“ გაემიჯნა და „ნაციონალური მოძრაობა“ დააფუძნა, უგულავა ე.წ. რეფორმატორებთან ასოცირებული არასამთავრობო ორგანიზაციების, იგივე „თავისუფლების ინსტიტუტის“ ღია თუ ფარული აქტივისტი იყო. „ვარდების რევოლუციის“ დროს კი, ბუნებრივია, ბარიკადებზე იდგა და შევარდნაძის გადადგომას აქტიურად ითხოვდა.
უფრო მეტიც, გიგი უგულავა, ლევან რამიშვილსა და სხვა ტიპებთან ერთად, ერთ-ერთ იმათგანია, ვინც „კმარას“ აქციებს გეგმავდა და აორგანიზებდა. ყველაფერ აქედან გამომდინარე, ბევრს არ გაჰკვირებია, რომ „ვარდების რევოლუციის“ შემდეგ, უგულავამ რევოლუციურ მთავრობაში თანამდებობა მიიღო - უშიშროების მინისტრის მოადგილედაც მუშაობდა და სამეგრელო-ზემო სვანეთის გუბერნატორადაც. ამასობაში, ზურაბ ჭიაბერაშვილს, როგორც თბილისს მერს, ყავლი გაუვიდა და გიგი უგულავა დედაქალაქის თავი გახდა.
სხვათა შორის, სწორედ უგულავას დროს შევიდა კანონში ცვლილება, რომლის თანახმადაც, თბილისის მერი მოსახლეობას პირდაპირი წესით უნდა აერჩია. შესაბამისად, ყოფილმა ჟურნალისტმა, როგორც მერობის კანდიდატმა, არჩევნებში მონაწილეობა მიიღო და თბილისის პირველი არჩეული მერი გახდა.
„ნაციონალური მოძრაობის“ მმართველობის დროს, ოპოზიციის სხვადასხვა ფრთა მუდმივად ავითარებდა აზრს, რომ მაშინდელ მმართველ პარტიას რამდენიმე ე.წ. „რუხი კარდინალი“ ჰყავდა, რომელიც ყველა გადაწყვეტილებას იღებდა. ამასთან, ამბობდნენ, რომ სააკაშვილზე გავლენას სწორედ ეს „რუხი კარდინალები“ ახდენდნენ. რამდენიმე „რუხი კარდინალიდან“ ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი, მაშინდელი მონაცემებით, ზუსტად უგულავა იყო.
ზოგადად, თბილისის ყოფილი მერი განათლებული და ინტელექტუალური პიროვნებაა. ამას გარდა, ის თვისებებიც აქვს, რაც ქარიზმატულ ლიდერს უნდა ჰქოდნეს. აქედან გამომდინარე, გასაკვირი არ იქნება, თუ ის მოდერნიზებული „ნაცმოძრაობის“ ლიდერი გახდება და მიხეილ სააკაშვილს ჩაანაცვლებს.
სხვათა შორის, ვიდრე „ნაცმოძრაობაში“ დაწყებული დაპირისპირება საჯარო გახდებოდა და გამძაფრდებოდა, უგულავამ ციხიდან წერილი გაავრცელა, სადაც ნათქვამი იყო, რომ პარტიას ახალი სისხლის სჭიდრებოდა და სწორედ ამიტომ, თბილისის ორგანიზაციის თავმჯდომარის პოსტს ტოვებდა. ანალიტიკოსთა შეფასებით, უგულავას ეს წერილი - არც მეტი, არც ნაკლები - სააკაშვილისთვის იყო განკუთვნილი, ანუ ციხიდან თბილისის ყოფილმა მერმა ყოფილ პრეზიდენტს უკრაინაში „დაუმესიჯა“, შენ, როგორც პოლიტიკურ ლიდერს, ყავლი გაგივიდა და გირჩევ, თამაშიდან გახვიდეო.
ისე, მას შემდეგ, რაც საპატიმრო დატოვა, უგულავამ „ნაცმოძრაობაში“ მიმდინარე მოვლენებზე, საკმაოდ თავშეკავებული განცხადება გააკეთა და აღნიშნა, რომ სააკაშვილს დაეკონტაქტება და თუ მას სურვილი ექნება, შეხვდება კიდეც.
„რაც შეეხება თქვენთვის ყველაზე საინტერესო და ჩემთვის ყველაზე მტკივნეულ საკითხს. აქ არიან ჩემი შვილები და აგერ არიან ჩემი მეგობრები და მესამე, რაც გამაჩნდა, ეს პარტია იყო. მე სხვა პარტიაში არც ვყოფილვარ. ჩემთვის ძალიან გულსატკენია რაც ხდება, რასაც ვაკვირდებით. ძალიან ვწუხვარ, რაც ხდება. მე ვაპირებ შევხვდე მიშასაც, დაველაპარაკები და საშუალება როგორც კი მექნება შევხვდები. ვაპირებ შევხვდე ყველა ჯგუფს და თუ არის ნახევარი პროცენტიც კი, რომ ეს კრიზისი გავიაროთ ისე, რომ პოზიციები შევაჯეროთ, მაშინ მინდა ვთხოვო ყველა მხარეს, მონაწილეს თუ „ფეისბუქში“ მებრძოლ ადამიანს, რომ შობა თენდება და საშობაო არდადეგები ავიღოთ. 2-3 დღე მაცადეთ,“ - განაცხადა უგულავამ.
ერთი სიტყვით, უტრირებულად რომ ვთქვათ, გიგი უგულავას ციხიდან გამოსვლა საშობაო „პოლიტიკური ზღაპარია“, უფრო სწორად, დღეიდან, მინიმუმ, საპარლამენტო ოპოზიციის ფლანგზე პროცესები ძალიან საინტერესოდ განვითარდება და გარკვეული კორექტივები, ალბათ, „ნაცმოძრაობის“ 20 იანვრისთვის დაგეგმილი ყრილობის სცენარშიც შევა.
სხვათა შორის, ერთ-ერთმა „ნაციონალმა“, რომელიც ყოფილი მმართველი გუნდის შიგნით მიმდინარე პროცესებში აქტიურად არ არის ჩართული, „ნიუპოსტთან“ საუბრისას არ გამორიცხა, რომ უგულავამ შეიძლება, არც სააკაშვილის მხარე დაიჭიროს, არც - ბოეკრიას და მოვლენები სულ სხვა მიმართლებით წარმართოს. „ნიუპოსტი“ წყაროს ჩაეკითხა, თუ რას გულისხმობდა „მოვლენების სხვა მიმართლებით წარმართვაში“, თუმცა წყარომ მეტი კონკრეტიკისგან თავი შეიკავა და ორაზროვნად აღნიშნა, რომ ყველა დეტალის გათვლა პოლიტიკური სპექტაკლების რეჟისორებსაც უჭირთ.
ასე რომ, დაველოდოთ, რა მოხდება...
ირაკლი ბიძინაშვილი
გამოყენებულია ირაკლი გედენიძის ფოტო
მასალის გამოყენების პირობები






