ტელეწამყვანმა , მაია ასათიანმა , ავ­ტო­ბი­ოგ­რა­ფი­უ­ლი წიგ­ნი და­წე­რა. ამ­ბობს, რომ სურ­ვი­ლი ჰქონ­და, მისი ნამ­ვი­ლი ამ­ბა­ვი მო­ე­ყო­ლა საზოგადოებისთვის და მაგალითი და სტიმული გამხდარიყო თუნდაც ერთი ადამიანისთვის.

“სიყ­ვა­რუ­ლი, ვნე­ბა, ბავ­შვო­ბა, გა­ჭირ­ვე­ბა”, – ყვე­ლა­ფე­რი იქ­ნე­ბა წიგნ­ში, ეს მაია ასა­თი­ა­ნის წიგ­ნის ანონ­სია, რო­მე­ლიც ჟურ­ნა­ლის­ტმა თა­ვის გულ­შე­მატ­კივ­რებს “ინ­სტაგ­რამ­-სთორიზე” გა­უ­ზი­ა­რა.

“არ ვიცი, ასეთ დროს რას ამ­ბო­ბენ ხოლ­მე, წე­სით უნდა ვთქვა, რომ ძა­ლი­ან ვნერ­ვი­უ­ლობ, რად­გან ჩემი ცხოვ­რე­ბა თქვენს სამ­სჯავ­რო­ზე გა­მო­მაქვს, მაგ­რამ ასე არ არის, მე მინ­დო­და მო­მე­ყო­ლა ჩემი ნამ­დვი­ლი ამ­ბა­ვი. მინ­და, რომ თუ და­გა­ინ­ტე­რე­სებთ, წა­ი­კი­თხოთ, იმი­ტომ რომ ეს მარ­თლა ჩე­მია და ნამ­დვი­ლია.

თუ ვინ­მეს ეს ყვე­ლა­ფე­რი და­ეხ­მა­რე­ბა და თუნ­დაც კრი­ზი­სულ დროს გა­ახ­სენ­დე­ბა ჩემი ქარ­ტე­ხი­ლე­ბი, ძა­ლი­ან მა­გა­რი იქ­ნე­ბა. ამი­ტომ არ ვნერ­ვი­უ­ლობ, უბ­რა­ლოდ მინ­და, რომ თქვენ­თან, თქვენს გუ­ლებ­თან მო­ვი­დე ახ­ლოს, ეს მა­გა­რი შეგ­რძნე­ბაა.

რაც მთა­ვა­რია, ტე­ლეჟურ­ნა­ლის­ტის და­წე­რი­ლი წიგ­ნია, მე არა­ნა­ი­რი პრე­ტენ­ზია არ მაქვს მწერ­ლო­ბა­ზე, სწრა­ფად იკი­თხე­ბა, დი­ნა­მი­უ­რად.

ბი­ოგ­რა­ფი­უ­ლი ამ­ბა­ვია, სიყ­ვა­რუ­ლიც არის, ვნე­ბაც, გა­ჭირ­ვე­ბის ამ­ბა­ვიც, მძი­მე ბავ­შვო­ბის და აქე­დან თა­ვის დაღ­წე­ვის ამ­ბა­ვი. სწრა­ფად წა­ი­კი­თხავთ და, რაც მთა­ვა­რია, არ მოგ­ბეზ­რდე­ბათ. და­ი­წყებთ და ერთი სუ­ლის მოთ­ქმით და­ამ­თავ­რებთ. ველი თქვენს შე­ფა­სე­ბებს, წინ კი­დევ ერთი თვეა. გა­და­ი­ა­როს ამ ქარ­ტე­ხი­ლებ­მა და წიგ­ნიც გა­მო­ვა”, – ამ­ბობს ჟურ­ნა­ლის­ტი ვი­დე­ო­მი­მარ­თვა­ში.