თავისი სპორტული კარიერის განმავლობაში, მან უკვე ბევრი რამ მოასწრო _ საერთაშორისო ჯილდოების მოპოვებით დაწყებული, წარმატებული მომავალი თაობის აღზრდითა და მსაჯობით დამთავრებული. ჩვენი სახელოვანი ფალავანი _ მუხრან მაჭუტაძე ჭიდაობის, მწვრთნელობისა და მსაჯობის შესახებ გვესაუბრება:

ჭიდაობა ძალიან შრომატევადი სპორტია, ფიზიკური დატვირთვა სჭირდება, ჩვენთვის გართობა ნაკლებადაა, სისტემატურად ვვარჯიშობთ, დღეში რამდენიმე საათს. მთავარი შრომაა, მოთმინება, ნებისყოფა, სხვაგვარად არაფერი გამოვა. ფიზიკური და ფსიქოლოგიური მომზადება თანაბრად მაღალ დონეზე უნდა იყოს. ვარჯიშებს თუ არ შეასრულებ, შენს შეცდომებს არ გამოასწორებ, ვერაფერს მიაღწევ. 100%ით ჩართული უნდა იყო. შეჯიბრებაზე გასვლის წინ, მღელვარებაც ახლავს, ზოგი ადვილად სძლევს ამ ნერვიულობას, მაგრამ ზოგი უფრო ისტრესება და იმდენად ნერვიულობს, შეიძლება, მაგარ ფორმაში იყოს, მაგრამ გასვლისას ვეღარაფერი ქნას. ამიტომ, მსაჯი ყოველთვის უნდა ეცადოს, სპორტსმენებს ხელი არ შეუშალოს შესაძლებლობების მაქსიმუმის გამოვლენაში და ისინი ფსიქოლოგიურად არ დათრგუნოს. საერთოდ, თუ კარგ ფორმაში ხარ და მთელი წლის განმავლობაშიც ბევრი იშრომე, მეტად თავდაჯერებულიც ხარ და შესაბამისად, სტრესიც ცოტაა. იღბალსა და გამართლებასაც მნიშვნელობა აქვს.

როდესაც აზერბაიჯანში მწვრთნელად წავედი, ერთობლივად პროგრამა შევიმუშავეთ, ვარჯიშის გეგმა ზუსტად გვქონდა ჩამოწერილი _ გამძლეობის, ტექნიკის, ტაქტიკის და ა.შ. სხვათა შორის, ისეთი კარგი გეგმა იყო და იმდენად სწორად იმუშავა, რომ ერთ წელიწადში აზერბაიჯანელმა სპორტსმენმა მსოფლიო თასი მოიგო. იქ კარგი სამწვრთნელო გამოცდილება მივიღე. როცა სხვაზე მუშაობ, გაცილებით მეტი ყურადღება გჭირდება, ვიდრე საკუთარ თავზე. შენ უნდა მოამზადო ამ ყველაფერში, ისე სპორტსმენს ვერ გაზრდი, თავისებური მიდგომა სჭირდება და ეს ყველაფერი ადვილი არ არის. მაგრამ როცა წლებია ემსახურები საქმეს, უკვე იცი, რა უნდა აკეთო, რთულია, მაგრამ ადვილად გადალახავ. დამწყებ სპორტსმენებს ვურჩევდი, ყურადღებით მოუსმინონ თავიანთ მწვრთნელებს და მაქსიმალური აკეთონ, ყველაფერი აიღვისონ, დაიხარჯონ, შეცდომები გამოასწორონ და ა.შ. ფიზიკური და ფსიქოლოგიური მომზადება თანაბრად მაღალ დონეზე უნდა იყოს. ვარჯიშებს თუ არ შეასრულებ, შენს შეცდომებს არ გამოასწორებ, ვერაფერს მიაღწევ. 100%ით უნდა იყო ჩართული.

როცა ცხოვრებისეული და სპორტული გამოცდილება დამიგროვდა და შეჯიბრებებზე მსაჯის ამპლუაშიც მიწვევდნენ, ეს კიდევ სხვა ეტაპი და პასუხისმგებლობა იყო ჩემთვის. მიმსაჯია, მაგალითად, მუხრან ვახტანგაძის, კობა კაკალაძის და სხვა საერთაშორისო ტურნირებზე, ჩემთვის ეს საინტერესო გამოწვევა იყო, საკუთარი თავიც სხვა კუთხით დავინახე და ახლა უკვე სპორტსმენის მიერ შესრულებულ ილეთებსაც სხვა თვალით ვაფასებდი, უფრო პროფესიონალურად და მეტი სიფრთხილით, მეტი დაკვირვებით, რადგან მსაჯი ობიექტური უნდა იყოს და არაფერი გამოეპაროს. თავიდან, მათთან ერთად ცოტას მეც ვღელავდი, როგორ გავუძღვებოდი ამ, ფაქტობრივად, მაინც ახალ საქმეს, მერე კი მივხვდი, რომ მსაჯობაც ის საქმეა, რომელიც ძალიან მომწონს. ზოგადად, სპორტი და ყველაფერი მასთან დაკავშირებული, ჩემი ცხოვრების მთავარი და მნიშვნელოვანი ამოსავალი წერტილია, რა თქმა უნდა, ჩემს ოჯახთან ერთად, რომელიც ჩემთვის ყველაზე ძვირფასია.

მინდა, წარმატება ვუსურვო ყველა სპორტსმენს, მე კი ჩემი მხრიდან მათ მაქსიმალურად დავეხმარები ყველაფერში, რაც შემიძლია.

მარი გადრანი