„ეს დღიური იმდროინდელი განხილვის ერთგვარი რეპორტაჟია, რომელიც შეიძლება, ნოველადაც ჩავთვალოთ,“ - აღნიშნა როსტომ ჩხეიძემ.
საერთოდ, საბჭოთა კრიტიკოსები, ხელისუფლების უშუალო დავალებითა და ჩარევით, ოთარ ჩხეიძეს არათუ აკრიტიკებდნენ, არამედ მისი რომანების გამოცემას ხელსაც უშლიდნენ, მაგრამ მწერალი მაინც ახერხებდა, რომ მთავარი სათქმელი მკითხველამდე გამჭვირვალე ქვეტექსტებით მიეტანა.
რომანი „კვერნაქი“, რომელიც ოთარ ჩხეიძემ 1964 წელს დაწერა, სანდრო ბონიძის ცხოვრებაზე სატირულად მოგვითხრობს. სხვათა შორის, მთავარი პერსონაჟი თავდაპირველად ცხოიძე იყო, მაგრამ ვინაიდან ზოგიერთ კრიტიკოსს ის ავტორის ალტერ-ეგოდ აღუქვია, 1987 წლის გამოცემაში, ოთარ ჩხეიძემ სანდროს გვარი ბონიძედ გადააკეთა.
„1958 წლიდან, საბჭოურ მწერლობაში მნიშვნელოვანი ცვლილებები იწყება და ოთარ ჩხეიძის „კვერნაქშიც“ 50-60-იანი წლების საბჭოური რეალობა და ტრაგედიაა აღწერილი. ზოგადად, ოთარ ჩხეიძე მაშინდელ ფანტასმაგორიულ თამაშებში ჩართული არ ყოფილა და ამიტომ, ისაა მწერალი, რომელსაც შეიძლება, ენდო,“ - აღნიშნა ფილოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორმა ნონა კუპრეიშვილმა.
მისივე თქმით, ოთარ ჩხეიძის ნაწარმოებები მკითხველს „ძნელად კითხვის ბედნიერებას“ ანიჭებს. „სწორედ ესაა დიდი მწერლობა, რომელსაც მომავალში კიდევ უფრო დიდი ფასი დაედება, რადგან ოთარ ჩხეიძის შემოქმედება მხოლოდ კი არ გვაჩვენებს, როგორები ვიყავით, არამედ, გაფრთხილებაცაა, რომ ადამიანს უფლება არ აქვს, ცხოვრება ფუჭად განვლოს,“ - დასძინა ნონა კუპრეიშვილმა.
ქართული ლიტერატურის ინსტიტიტში გამართულ ოთარ ჩხეიძის რომანის - „კვერნაქი“ განხილვაზე, რომელსაც ლიტერატურული წრეების ცნობილი წარმომადგენლები ესწრებოდნენ, სიტყვით გამოვიდნენ ფილოლოგიის დოქტორი თამარელა წოწორია და დოქტორანტი ოქტაი ქაზუმოვიც, რომელიც სტუდენტობისას ოთარ ჩხეიძის სახელობის სტიპენდიანტი იყო. ასევე, მსმენელს გააცნეს პროფესორ ინგა მილორავას ესეი.
მწერლისა და ჟურნალისტ პაატა ნაცვლიშვილის თქმით, ოთარ ჩხეიძის ნაწარმოებებს, რომლებშიც ყველაფერი ერთმანეთთან არის დაკავშირებული და ზედმეტი ერთი სიტყვაც არ არის, ღრმა ანალიზი სჭირდება და ქართულ კრიტიკას საამისოდ ძალ-ღონე შესძევს.
ჟურნალისტი და პროფესორი იოსებ ჭუმბურიძე კი გამოვიდა ინიციატივით, რომ მწერლის 24 რომანი, რომელიც წარმოადგენს ქართველი საზოგადოების საგას, ისტორიული ქრონოლოგიით დალაგდეს და საერთო სათაურით - „მატიანე ქართლისაი“ - გამოიცეს.
ლიტერატორმა ნიკა სანებლიძემ კი ყურადღება მიაქცია იმ საგულისხმო გარემოებას, რომ რომანის მთავარი გმირი არშემდგარი დონ ჟუანია.
შეხვედრას უძღვებოდა პროფესორი მაია ჯალიაშვილი, რომლის ესეიც - „ცოდნის ტყვეობაში“ - ბოლოსიტყვაობად დაერთვის რომანს.
ქართული ლიტერატურის ინსტიტუტში, ალექსანდრე ორბელიანის საზოგადოებისა და ჟურნალ „ჩვენი მწერლობის“ თაოსნობით, შემდეგი შეხვედრა 28 თებერვალს გაიმართება და ამჯერად დამსწრე საზოგადოება თემურ ქორიძის წერილების კრებულს - „კაცი არ ყველა სწორია“ - განიხილავს.
მასალის გამოყენების პირობები